Lang niet alles wat je op internet ziet, is echt. Dat is soms best verwarrend, maar het kan ook heel leuk uitpakken. Verwarrend is het wanneer mensen anderen in de zeik nemen en dat ‘een grapje’ noemen. In het ergste geval is dat smaad of laster, in het leukste geval is dat domweg een leuke grap. Maar waar ligt de grens? Laat ik een voorbeeld geven: de haatmeneer.
Mohammed stapt uit zijn auto in Amsterdam Nieuw-West en ergert zich aan een cameraploeg van omroep PowNed die een winkel staat te filmen. De jongen heeft net een tentamen verprutst en is een beetje gefrustreerd. Hij wordt agressief tegen presentator Rutger Castricum en roept:
“Dit is niet mijn winkel, vriend!”
De woordenwisseling haalt de uitzending en de kreet wordt een hit op internet: op Dumpert en YouTube duiken allerlei fotomontages (‘fotofucks’) en filmpjes op, waaronder zelfs een hardstyle-remix van DJ Headhunterz. Het onderwerp krijgt een extra impuls als blijkt dat de bewuste winkel wél van ‘Mo’ blijkt te zijn, of beter gezegd: van zijn vader. PowNews komt wederom langs en biedt de jongen een bloemetje aan. Niet veel later neemt ‘Mo’, inmiddels door het internetpubliek omgedoopt tot ‘haatmeneer’, een advocaat in de arm – die ook weer op tv komt.
Het is allemaal olie op het vuur, want ‘Mo’ is inmiddels een ‘meme’ geworden, een running gag die rondzingt op internet en waar iedereen zijn eigen draai aan geeft. De Nederlandse variant van de ‘lolcats’ (grappige foto’s van katten met gekke teksten erbij), zo staat zelfs te lezen op de opiniepagina van NRC.next. De inhakers nemen inmiddels groteske vormen aan: op de website Nietmijnwinkel.nl worden T-shirts verkocht met de oneliner erop, op Twitter circuleert de zin in alle mogelijke varianten en zelfs bij de recente studentenprotesten stond er op een spandoek: ”Dit is niet mijn kabinet, vriend!”
Verschil tussen de lolcats en de ‘haatmeneer’ is er wel. Daar waar de ene meme een eindeloze serie telkens andere katten is, draait de Haatmeneer Hype om het hoofd van telkens dezelfde minderjarige jongen. Iemand die er niet voor gekozen heeft om in de publiciteit te komen. In de discussie op het weblog van NRC.next spreekt iemand over een publieke schandpaal:
“Asociaal gedrag wordt keihard afgestraft en de aso wordt vernederd. Haatmeneren of haatmevrouwen moeten dus in de toekomst beter oppassen.”
Dat zal allemaal wel, maar het lijkt pure willekeur wie er aan die publieke schandpaal wordt genageld. Het kan een moordenaar of een pedofiel zijn, maar ook en bozig jochie in Amsterdam of – weet ik uit eigen ervaring – de juryvoorzitter van de Dutch Bloggies. Vandaar dat ik dit artikel heb opgesierd met een foto van Mo waarin zijn gezicht onherkenbaar is gemaakt. Je herkent er nu de presentator van PowNews in: Dominique Weesie, Blogger van het Decennium en mede-oprichter van Geenstijl. Zo is de cirkel rond.
Behalve over deze ‘meme’ had ik het vandaag ook over FourSquare (klik voor meer info) in mijn internetrubriek bij Radio Noord-Holland, vanaf 10:10 uur in het programma De Ochtend. Later op de dag terug te luisteren via het radio-archief.